Ayancık Masöz Bayan

Ayancık Masöz Bayan “Niçin?” “Niçin?” Miranda ÅŸaÅŸkınlık içinde tekrarladı. “Niçin? Çünkü ben… Çünkü sen…” “Çünkü?” Turner sırıtıyordu. “Çünkü – üf!” Miranda ellerini yumruk yapmıştı. Ayağını yere vurdu. Bu yaptığı hareket onu daha da öfkelendirmiÅŸti. Bu seviyelere inmiÅŸ olması – bu küçük düşürücüydü. “Åžimdi, ÅŸimdi, Miranda.” “Bana ‘ÅŸimdi, ÅŸimdi’ deyip durma, seni buyurgan ve dataç – ” “Bana kızgınsın, farkındayım.” Miranda gözlerini kıstı. “Sen her zaman zekiydın, Turner. Turner onun alaycılığını göz ardı etti. “Peki, iÅŸte buradayım – özür dilerim. ÅŸehir’te o denli uzun süre kalmak niyetinde deÄŸildim.

Niçin meydana getirdiÄŸimı bilmiyorum fakat yaptım iÅŸte ve özür diliyorum. Aslına bakarsak bir tek iki gmeÅŸhurk bir seyahat olacaktı.” “Nerdeyse iki aya yaklaÅŸan iki gmeÅŸhurk bir gezi, ” dedi ve küçümsemeyle güldü Miranda. “EÄŸer sana inanmakta zorlanırsam, lütfen beni bağışla.” “devamlı ÅŸehir’te deÄŸildim. Londra’ya döndüğümde annem senin hasta bir yakınını ziyarete gittiÄŸini söylemiÅŸ oldu. Olivia geri dönünceye kadar da durumunu öğrenme fırsatım olmadı.” “Nerede olduÄŸun yahut ne kadar süre orda kalmış olduÄŸun umurumda bile deÄŸil!” diye baÄŸlarırdı Miranda.

Ayancık Masöz Bayan

Ayancık Masöz Bayan  “Beni öyle terk edip gitmemeliydin. Düşünmek için zamana ihtiyacın bulunduÄŸunu anlayabilirim çünkü benimle evlenmeyi hiç istemediÄŸini biliyorum, Turner, ama bunun için yedi hafta geçmesi mi gerekiyordu? Bir kadına böyle davranamazsın! Bu kabalık, vicdansızlık ve hiç centilmence deÄŸil!” Ona söylemeyi düşünebildiÄŸi en kötü ÅŸey bu muydu? Turner gülümsememek için kendini zor tuttu. Anlaşılan her ÅŸey organize ettiÄŸinden daha bayağı olacaktı. “Haklısın, ” dedi sakince. “Ve – ne?” Miranda gözlerini kırpıştırdı. “Haklısın.” “Haklı mıyım?” “Haklı olmak istemiyor musun?”

Miranda aÄŸzını açtı ve sonra, “Aklımı karıştırmaya çalışmaktan vazgeç, ” dedi. “Çalışmıyorum. Seninle aynı fikirdeyim. Belki fark etmemiÅŸsindir diye düşünmüştüm, ” dedi ve Miranda’nın sevdiÄŸi, tatlı gülümsemelerinden birini çehreına yerleÅŸtirdi. “Özrüm kabul edildi mi?” Miranda derin bir iç çekti. Bir insanın bu kadar çekici olması kanun dışı olmalıydı. “Evet, tamam. Kabul edildi ama sen, ” şüpheyle sordu, “ÅŸehir’te ne yapıyordun?” “ÇoÄŸu süre sarhoÅŸ oluyordum.” “Hepsi bu kadar mı?” “birazcık avlanma.” “Ve?” “Ve Winston Oxford’dan oraya eriÅŸince onu beladan uzak tutmak için elimden geleni yapmış oldum. Bu vazife extra bir on beÅŸ günümü aldı.” “BaÅŸka?”